یاری گر شهید ابراهیم هادی

✨﷽✨

یک حکمت نهج‌البلاغه یک نکته(2)

وَ قَالَ (علیه السلام): أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.
هر کس طمع را پیشه کند خود را حقیر کرده و کسى که ناراحتى هایش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) فاش کند به ذلت خویش راضى شده و آن کس که زبانش را بر خود امیر کند شخصیتش حقیر خواهد شد.

أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ

1. وقتی که شخصی طمع را سرلوحه زندگی خودش قرار می دهد در واقع به نوعی خودش را کم می شمارد و خودش را بی ارزش تلقی می کند.
امام حسن عسکری علیه السلام،هم در این رابطه می فرماید؛ چه زشت است در مومن خواسته ای باشد که او را به خواری و ذلت کشاند.

رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ

2. این صفت هم مخصوص کسانی است که وقتی که دچار کمترین فشار زندگی می شوند زبان به گله و شکایت می گشایند و با هر کس و ناکس در میان می گذارد اما نکته قابل توجه در این است که چنین شکایتی ، شکایت از خداوند است و این خلاف رسم ادب و بندگی می باشد.
در آیه قرآن هم داریم که اگر خدا به تو محنتی برساند هیچ کس جز او دفعش نتواند کرد.

هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.

3. منظور از امیر شدن بر زبان هم که در اینجا مشخص است یعنی زبان را تحت کنترل عقل و فکر درآوردن و از دایره آنها خارج نشدن ، در جای دیگر امام علی علیه‌السلام می فرماید؛ هر که سخن بسیار گوید خطایش بسیار شود .

📖تلخیصی برگرفته از کتاب کلام امیر علیه السلام ترجمه و شرح نهج البلاغه جلد ده دکتر محمد شریفانی
#به_قلم_خودم