🔴 وقتی حرفای روان‌شناس‌ها با واقعیت مدرسه نمی‌خونه…
روانشناسای شناختی یه حرف جالب دارن؛ می‌گن هیچ دو تا بچه‌ای مسیر یادگیریشون مثل هم نیست. چون هر بچه‌ای با یه پیشینه‌ی خاص، یه عالمه تجربه‌ی قبلی و یه جور خاص از تعامل با دنیا وارد کلاس میشه. مثلاً یکی با تشویق بزرگ شده، یکی با بی‌توجهی. یکی بلد بوده نیازاشو بگه، یکی همیشه ساکت مونده. خب طبیعیه که توی کلاس هم هر کدوم به یه شکل متفاوت به محرک‌ها و آموزش‌ها واکنش نشون بدن.
حرف قشنگیه، نه؟ ولی وایسید ببینیم توی مدرسه واقعاً چه خبره!🧐
توی مدرسه با یه کلاس ۳۰ نفره طرفی، با یه معلم، با وقت محدود، منابع محدود، و یه توقع مشخص: این بچه‌ها باید آخر سال یه سری مهارت مشخص یاد گرفته باشن. از مدیر مدرسه گرفته تا والدین، از آموزش و پرورش گرفته تا جامعه، همه از مدرسه یه خروجی مشخص می‌خوان.
با این اوصاف، آیا راهی هست که تو یه مدرسه‌ی معمولی، با همه‌ی محدودیت‌هاش، بشه فضای رشد متنوع و فردمحور ساخت ولی در عین حال توقع داشت همه‌ی بچه‌ها به یه سطح قابل قبول از مهارت‌ها برسن؟🤔
🔴 وقتی آموزش، یه فرصتِ برابر نیست
تازه‌ترین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نشون می‌ده که وضعیت آموزش توی ایران، مخصوصاً برای بچه‌های خانواده‌های کم‌درآمد، داره به یه نقطه‌ی نگران‌کننده نزدیک میشه.
خیلی از خانواده‌ها، به‌خاطر هزینه‌ها، نبود امکانات یا تراکم بالا توی کلاس‌ها، نمی‌تونن برای بچه‌هاشون اون حداقل آموزشی رو فراهم کنن که آینده‌شون رو بسازه. این یعنی فاصله بین بچه‌هایی که دسترسی دارن و اون‌هایی که ندارن، هر روز بیشتر میشه.
📊 بعضی از نکته‌هایی که توی گزارش اومده:
✨هنوز ۱۵٪ از افراد بالای ۱۵ سال بی‌سوادن.
✨نرخ ترک تحصیل، به‌خصوص تو مقاطع متوسطه، بالاست.
✨کیفیت یادگیری بچه‌ها با استانداردهای جهانی فاصله داره.
✨بودجه سرانه‌ی آموزش کاهش پیدا کرده، و خانواده‌ها هم دیگه توان هزینه‌کرد سابق رو ندارن.
✨گسترش مدارس غیردولتی، شکاف طبقاتی تو آموزش رو تشدید کرده.
📌می‌تونید اینجا خبر روزنامه‌جوان درمورد این گزارش رو ببینید.
#پادکست_تخته‌سیاه👇👇
@takhtesiah_podcastدر ایتا
