یاری گر شهید ابراهیم هادی

یا فاطمه معصومه سلام الله علیها

سکوت نگاه شما گویای کلام شماست چه زیباست از شما

گفتن و برای شما سرودن و چه لذت بخش است در کنار شما

ماندن اگر می توانستم از عرش تا فرش را برایتان گلباران می

کردم به یُمن ورودتان …

یا وجیهه عند الله اشفعی لنا عندالله…

بانو حضرت فاطمه معصومه علیها شایستگی دریافت نشان (فداها ابوها )
از سوی پدر بزرگوارشان به عنوان یکی از چهارده معصوم

جهان عالم خلقت می باشند.

پس ما هم به تبع از ایشان چنین دخترانی را تربیت کنیم

که شایسته چنین عناوینی باشند به امید آن روز…

حضرت معصومه (س)

همسایه سایه‌ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

وقتی انیس لحظه ی تنهایی‌ام تویی
تنها دلیل این‌که من اینجایی‌ام تویی

هر شب دلم قدم به قدم می‌کشد مرا
بی‌اختیار سمت حرم می‌کشد مرا

با شور شهر فاصله دارم کنار تو
احساس وصل می‌کند آدم کنار تو

حالی نگفتنی به دلم دست می‌دهد
در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

با زمزم نگاه دمادم هزار شمع
روشن کنند‌ هاجر و مریم کنار تو

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر
از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

در این حریم، سینه زدن چیز دیگری‌ست
خونین‌تر است ماه محرم کنار تو

ما در کنار صحن شما تربیت شدیم
داریم افتخار که همشهری‌ات شدیم

ما با تو در پناه تو آرام می‌شویم
وقتی که با ملائکه همگام می‌شویم

بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات
مردان شهر نوکر و زن‌ها کنیزهات

زیباترین خاطره‌هامان نگفتنی‌ست
تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی‌ست

باران میان مرمر آیینه دیدنی‌ست
این صحنه در برابر آیینه دیدنی‌ست

مرغ خیال سمت حریمت پریده است
یعنی به اوج عشق همین‌جا رسیده است

خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم
جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم

اعجاز این ضریح که همواره بی‌حد است
چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

من روی حرف‌های خود اصرار می‌کنم
در مثنوی و در غزل اقرار می‌کنم

ما در کنار دختر موسی نشسته‌ایم
عمری‌ست محو او به تماشا نشسته‌ایم

اینجا کویر داغ و نمک‌زار شور نیست
ما رو به روی پهنه ی دریا نشسته‌ایم

قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده است
باور کنید پیش مسیحا نشسته‌ایم

بوی مدینه می‌وزد از شهر ما ، بیا
ما در جوار حضرت زهرا نشسته‌ایم

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان
از دست ما چه‌ها که کشیدی ببخشمان

من هم دلیل حسرت افلاک می‌شوم
روزی که زیر پای شما خاک می‌شوم

“سید حمیدرضا برقعی”

آیه( بسم الله الرحمن الرحیم )

۱.همه کارها را باید با نام خداوند آغاز کرد چرا که خداوند خودش در قرآن کریم وقتی اولین آیه را نازل کرد با نام رب آغاز کرد( اقرَء بِسمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَق)

۲. کلمه ‘الله’ جامع ترین نام های خداوند است و همه صفات را یک جا در آن می توان یافت.

۳. کارها را با نام خداوند شروع کردن مساوی است با یاری خواستن از خداوند در کارها .

۴. از نظر علمای شیعه( بسم الله الرحمن الرحیم) جزء سوره است .

۵. صفت رحمان خداوند اشاره به رحمت عام خداوند دارد که شامل همه موجودات و همه انسان ها با هر دین و مذهبی را شامل می شود و رحیم بودن خداوند اشاره به صفت رحمت خاص خداوند دارد که فقط شامل بندگان مطیع ،صالح و فرمانبردار است.

۶. و اما اینکه چرا صفت رحمت در بسم الله مطرح شده است به دو دلیل کوتاه می توان اشاره کرد اول اینکه در آغاز کار ما بایداز صفتی از خداوند استمداد بجوییم که آثارش بر تمام جهان پرتو افکنده هست ( رَبَّنا وَسِعَت کُلَّ شیِ ء رَحمهً ) دلیل دوم اینکه اساس کار خداوند بر رحمت است و مجازات جنبه استثنائی دارد و تا زمانی که عوامل قاطعی برای آن پیدا نشود محقق نخواهد شد چنان که در دعا آمده است ( یا مَن سَبَقَت رَحمَتُه غَضَبَه)

📚خلاصه شده و کوتاه شده از تفسیر نور استاد حجه الاسلام والمسلمین محسن قرائتی

ای نام تو بهترین سر آغاز/بی نام تو نام کی کنم باز .همه ما بارها و بارها در جاهای مختلف این بیت را زمزمه کرده ایم و بلدیم اما مثل خیلی از معلومات دیگر در حد علم برایمان باقی مانده و در صحنه عمل بسیاری از برکات این آیه قرآن کریم یعنی “بسم الله الرحمن الرحیم” غافل هستیم مگر نه این است که پیامبر فرموده هر کاری که بدون نام خداوند آغاز شود ابتر است و ائمه معصومین علیهم السلام اضافه کرده اند که هر کاری که با نام و یاد خداوند شروع شود خجسته، مبارک و میمون است پس چرا ما طلبه ها به عنوان سردمداران عمل به دین خود از آن غافلیم از همین مطالبی که در طلب نوشت یا به قلم خودم یا وبلاگ و…می نویسیم آغاز کنیم ،در ابتدای هر کلاممان با یک “به نام خدا یا بسم الله “شروع کنیم و این را به همگان یادآور شویم که خداوند خودش وقتی می خواهد اولین آیه از آیات قرآن را بر پیامبر اکرم نازل کند با نام خودش شروع می کند( اقرا باسم ربک الذی خلق)

#به_قلم_خودم

تازگی به یک مطلب فکر می کردم که شاید شما هم با من هم فکر باشید. به حرف ها و حوائج و خواسته های قلبی اهل فامیل و خویشان فکر می کردم همه خواسته های بجا و از نظر خودشان پر از خیر و برکت و خوبی و به قول امروزی ها پر از آرزوهای مثبت بود.
به خاله ام ، که دختر جوانش را در حالی که تازه عقد کرده بود به علت بیماری در عرض سه ماه از دست داد، شاید او در دلش این طور با خداوند بگوید که خدایا چرا دختر من !!چی می شد اگر شفایش را می دادی…به پسرخاله ام، که تازگی ها دختر هشت ساله اش را از دست داده، شاید در دلش این طور با خداوند بگوید که خدایا چرا دختر من!!! ، میلیاردها نفر در روی کره زمین زندگی می کنند چرا نگذاشتی که او هم مثل سایرین به سن نوجوانی و جوانی برسد و زندگی کند؟… به دختر دایی ام که خواسته اش ازدواج بجا و مناسب بود که الان سنش گذشته در دلش می گوید مگر من از خداوند چه می خواهم یک فرد مناسب و لایق اهل نماز و روزه مگر چیز بدی هست که خداوند این خواسته ام را نمی دهد…
به خاله کوچک ترم، که دخترش تازه طلاق گرفته و نوه اش را طرف مقابل برده است و برخی وقت ها ماه ها او را نمی بینند ، به دلش نگاه می کنم می دانم که حتما می گوید خدایا چرا؟؟؟ من فقط یک دختر داشتم چرا باید این طوری می شد ؟و چرا تنها نوه دختری ام را باید ماه ها نبینم و خودت می دانی که من مثل حضرت یعقوب عاشق یوسفم هستم چرا با من این کار را کردی ؟؟؟
به قلب نزدیک ترین فرد زندگی ام می اندیشم ، در دلش می گوید خدایا مگر من از تو چه می خواهم از تو می خواهم که فرزندم را نمازخوان و روزه بگیر قرار دهی اهل حلال و حرام هست اما بیش از این می خواهم ، می خواهم نمازخوان هم بشود، یک خواسته و درخواست خیر و خوبی برای فرزندم هست …به قلب یک نفر به یک مادری که پسرش مریض لاعلاج است ،به قلب او هم نگاهی می اندازم و او با خدایش چنین نجوا می کند که خدایا چرا پسر من را مریض کردی الان هم شفایش را می خواهم چرا شفایش را نمی دهی و الی آخر…
شما هم حتما در اطرافیانتان چنین افرادی را دارید و شاید خودتان هم جزو کسانی باشید که چنین تفکری در ته ته قلبش هست، این یک واقعیت است که همه ما فکر می کنیم خواسته ها و آرزوهایمان به جا و منطقی است و بسیار بسیار مثبت هست و اینکه چرا خداوند نمی دهد و تنها یک تلنگر ذهن آدمی را فعال می کند بر اینکه در پشت پرده چیزهایی است که ما نمی دانیم یک رمز و رازهایی است، یک حکمت ها و مصلحت هایی هست که که ما از آن غافلیم و به قول حافظ شیرازی ؛(هان مَشو نومید چون واقِف نِه‌ای از سِرِّ غیب/ باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور)