یاری گر شهید ابراهیم هادی

✨﷽✨

#به_قلم_خودم

#تاثیر_دوست_بر_دوست

#معرفی_شناساندن_امام_خمینی

مدتی بود که می خواستم در مورد تاثیر دوست بر دوست ،مطالبی را بیان کنم، فرصتی نمی شد تا اینکه مصادف شد با همین ایام رحلت امام خمینی، امام دل ها ،امام جان ها… کمابیش در تجربیات خودم در طول سال های تحصیل، دیده بودم تاثیر دوست را بر هم نوع خودش،اما امسال به عینه این تاثیر را با تمام وجودم حس کردم ، درک کردم.

الحق که راست گفته اند؛

* منشین با بدان که صحبت بد گرچه پاکی تو را پلید کند /
آفتابی بدید بزرگی را پاره ای ابر ناپدید کند *

من شاگردانی در کلاس داشتم که از لحاظ اعتقادی در حد خوبی بودند پدر و مادری متدین و نماز خوان و محترم… مادر چادری و پدر اهل دین و عمل و زندگی آبرومند…ولی در کلاسم کسانی دیگری هم بودند که به هیچ وجه به هیچ کدام از این ها مقید نبودند به قول خودش از صبح تا شب فقط و فقط کارشان گوشی و غرق در اینستاگرام در کانال ها و …کاملا انحرافی… آنچنان تاثیر ی بر دوستانش گذاشت که نگو و نپرس…بارها عمل زشت و زننده از این دانش آموزان شاهد بودیم…
یک دختر بچه دوازده، سیزده ساله از امام خمینی چیزی نمی داند، از جمهوری اسلامی از شهدا… از این پرچم… هیچ چیز نمی داند اما در این فضای سیاه مجازی خیلی بهتر و جذاب تر و با دلایل قانع تر امام خمینی(ره) و روحانیت و جمهوری اسلامی را به تصویر کشیده و معرفی می کنند اما نه به شکل حق و درست …کاملا ضد دینی و ضد روحانیت و ضد هر مقدساتی که ما داریم خلاصه تنها گوشه ای از یک خاطره تلخی در این باره برایتان می خواهم عرض کنم… پس موضوع بحث بنده شد معرفی امام خمینی(ره)، به نسل جدید به انحا مختلف با هر طرقی که می شود… نقش پدر و مادر در این معرفی بسیار بسیار مهم است و اگر از پدر و مادر ناامید شدیم نقش معلم و مربی پرورشی و روحانیت مساجد در این امر بسیار پررنگ است… البته در یک سری کلاس هایی که اجباری نباشد فرد با خواست خودش به آن کلاس ها آمده باشد این بهترین زمان هست برای معرفی امام خمینی و امثال ایشان…
و اما خاطره ای که می خواهم تعریف کنم، البته با چشمانی اشک آلودو با بغضی که هنوز گلویم را می فشارد…از این قرار است…
زنگ اول ، من با کلاس هشتم درس داشتم. تدریسم را کردم و به کلاس بعدی ام رفتم زنگ تفریح که شد، دیدم مدیر مدرسه بسیار بسیار ناراحت است و غمگین ودر عین حال هم عصبانی …وقتی ماجرا را پرسیدم گفت:
این کلاس های هشتمی را می بینی با وقاحت تمام عکس امام خمینی را از کتاب عربی شان پاره کرده اند و این عکس ها را ……. کرده و رویش رفته اند و… و …
وقتی این را شنیدم خیلی ناراحت شدم، اگر دست خودم بود دیگر نمی خواستم به آن مدرسه بروم دیگر نمی خواستم چنین دانش آموزانی درس بدهم دانش آموزی که قدر امام خمینی را نداند و او را نشناسد چطور می خواهد ارزشی برای من معلم قائل شود نمی خواهم عمل آنها را بسیار بزرگ جلوه دهم ولی کار زشت کوچکی هم نبود…
خواستم فقط بگویم، چطور می شود، فضای مجازی که آنها (دشمنان)، در اختیار دارند اینقدر توانسته است موفق عمل کند و شخصیتی به این بزرگی را تا این حد بکوبد ولی ما نتوانسته ایم برعکس آن را انجام دهیم. چطور در کشورهای خارجی به شخصیت های خودشان احترام می گذارند و حتی شخصیتی را که اصلا وجود خارجی هم ندارد برای خودشان می سازند اما ماها قهرمانان زندگی واقعی خودمان را نتوانسته ایم به کودکانمان القا کنیم و یاد بدهیم که حداقل اگر اعتقادی به دین و مذهب چنین قهرمانانی هم نداشتنداما کوچک ترین کار این است که به آنها احترام بگذارند …

و در پایان پیشنهادی که برای معرفی چنین بزرگانی دارم، این است که با زبان بسیار بسیار نرم و با زبان محبت می شود معرفی کرد…

✨﷽✨

یک حکمت نهج‌البلاغه یک نکته(2)

وَ قَالَ (علیه السلام): أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.
هر کس طمع را پیشه کند خود را حقیر کرده و کسى که ناراحتى هایش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) فاش کند به ذلت خویش راضى شده و آن کس که زبانش را بر خود امیر کند شخصیتش حقیر خواهد شد.

أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ

1. وقتی که شخصی طمع را سرلوحه زندگی خودش قرار می دهد در واقع به نوعی خودش را کم می شمارد و خودش را بی ارزش تلقی می کند.
امام حسن عسکری علیه السلام،هم در این رابطه می فرماید؛ چه زشت است در مومن خواسته ای باشد که او را به خواری و ذلت کشاند.

رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ

2. این صفت هم مخصوص کسانی است که وقتی که دچار کمترین فشار زندگی می شوند زبان به گله و شکایت می گشایند و با هر کس و ناکس در میان می گذارد اما نکته قابل توجه در این است که چنین شکایتی ، شکایت از خداوند است و این خلاف رسم ادب و بندگی می باشد.
در آیه قرآن هم داریم که اگر خدا به تو محنتی برساند هیچ کس جز او دفعش نتواند کرد.

هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.

3. منظور از امیر شدن بر زبان هم که در اینجا مشخص است یعنی زبان را تحت کنترل عقل و فکر درآوردن و از دایره آنها خارج نشدن ، در جای دیگر امام علی علیه‌السلام می فرماید؛ هر که سخن بسیار گوید خطایش بسیار شود .

📖تلخیصی برگرفته از کتاب کلام امیر علیه السلام ترجمه و شرح نهج البلاغه جلد ده دکتر محمد شریفانی
#به_قلم_خودم

✨﷽✨

یک آیه یک نکته(9)

أَمّن یجیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ و یکشِفُ السّوءَ و یجعَلُکُم خُلفاءَ الأَرضِ أَءِلهٌ مَع‌اللّهِ قَلیلا مَا ‌تَذکّرون»

[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه وقتی درمانده ای او را بخواند اجابت می کند و آسیب و گرفتاریش را دفع می نماید، و شما را جانشینان [دیگران در روی] زمین قرار می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!]63سوره نمل

1. این آیه درمقابل، تفکر بت پرستانی است که معتقد بودند بت هایشان همه کاری را می توانند انجام دهند ، که این آیه تاکید می کند آیا زمانی که به حالت اضطرار می رسید این بت های شماست که گره گشایی می کند یا ذات باری تعالی ؟

2. بت پرستان خودشان هم فطرتا این حقیقت را که همه چیز به دست خداوند است را درک کرده اند که نمونه اش در آیه زیر می باشد.
فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ ﴿65﴾و هنگامى که بر کشتى سوار مى ‏شوند خدا را پاکدلانه مى‏ خوانند و[لى] چون به سوى خشکى رساند و نجاتشان داد بناگاه شرک مى ‏ورزند (65) عنکبوت

3. مضطر کیست؟
کسی است که که از تمام اسباب الهی چشم برمی گیرد و تمام روح و جان خودش را در اختیار خداوند قرار می دهد و با تمام وجود از خداوند خواسته اش را می خواهد به عبارت دیگر،همه چیز را از آن خداوند دانسته و حل هر مشکلی را به دست او می یابد.

5. این چنین درکی در حالت اضطرار به آدمی دست می دهد، البته پرواضح است که عالم عالم اسباب هست فقط نکته در این است که انسان مومن در این اسباب غرق نمی شود و همه را از مسبب الاسباب (خدا )، می داند و همه چیز را از او می خواهد.

📚خلاصه و کوتاه شده از تفسیر موضوعی آیت‌الله مکارم شیرازی

#به_قلم_خودم

#به_قلم_خودم
#غزه
#غزه_تنها_نیست

✨﷽✨
* مردم شریف و مقاوم غزه، این روز ها واقعا در سختی و مشقت قرار دارند.فکر شرایط شون آدم رو آزار میده، چه برسه
به اینکه، در آن موقعیت باشیم.
یادم میاد، یه زمانی وقتی تازه به این خونه آمده بودیم، چون تقریبا خیلی وقت بود که کسی از اون استفاده نمی کرد
، چند تا سوسک 🕷 کوچک داشت…و من خیلی می ترسیدم…یک شب تا صبح روی صندلی ای که پایه های فلزی داشت، نشسته خوابیدم 😬 به خیال خودم، سوسکا نمی تونستن از پایه هاش بالا بیان 😆
خلاصه فقط یک شب بد خوابیدم…برام سخت بود…
حالا اونجا مردم غزه چطوری شب هاشون رو در بیابان روز می کنند…بی هیچ غذا و آبی و حداقل بهداشت و…خدا می داند…فقط خدا می داند…

خواهران گلم
آیه الکرسی خیلی گره هارو باز کرده…هرکس هرچقدر می تونه، فقط به نیت بازگشایی مرز های غزه…بخونه…
تا به امید خدا…فرجی بشه…
هرکس حاضره…یا علی
اجرتون با مهدی فاطمه… *